Categoriearchief: History

WW1 als Bakermat van de Nieuwe Wereldorde

Met dank aan James Corbett.

James Corbett noemt in zijn voortreffelijke documentaire ‘World War One Conspiracy’ de Eerste Wereldoorlog ‘het einde van het begin’.

Honderd jaar het einde van de Eerste Wereldoorlog staan we aan de vooravond van de vervulling van de visie van de personen die op dit planetaire mensenoffer hebben aangestuurd.

De aanslagen van 11 september 2001  vormen het ‘begin van het einde’. De daardoor ontketende  ‘oorlog tegen de terreur’ zal leiden tot een derde en laatste wereldoorlog, die meer slachtoffers zal maken dan de eerste twee samen en dit keer niet alleen Europa, maar de hele wereld zal veranderen.

Tenzij er in het Westen sociale veranderingen doorgevoerd zullen worden, die de verschillende sectoren van de maatschappij  zelfstandig laten functioneren en de samenleving als geheel emanciperen van de landelijke en provinciale politiek.

We moeten streven naar een bestuursvorm, waarin de geldwereld de politiek niet meer kan beïnvloeden, de politiek het onderwijs niet kan bepalen en het onderwijs onze kinderen niet meer kan indoctrineren.

Onze kinderen zijn de toekomst en als zij niet voortdurend gehersenspoeld worden, zullen zij vanzelf de juiste instellingen scheppen die nodig zijn om een organische samenleving te organiseren.

Zij zullen dan kijken naar wat wij hen hebben nagelaten aan ideeën en zij zullen binnen drie dagen vanzelf daaruit de sociale organica kiezen,  de opvatting dat de samenleving niet als een machine, maar als een organisch geheel wil worden begrepen en bestuurd.

Vrijheid van onderwijs is nu de hoogste prioriteit.

Er moet vrijheid van meningsuiting komen, vrijheid van onderzoek en vrijheid van keuze van geneeswijze. De inspectie van het onderwijs en de inspectie van de gezondheidszorg moeten worden afgeschaft. De strafbepalingen aangaande (groeps-)belediging en godslastering moeten worden afgeschaft, corrupte rechters en officieren van justitie worden weggezuiverd.

De inlichtingendiensten moeten worden ontbonden, de gezonde onderdelen worden ondergebracht in een nieuwe overheidsdienst die  gecontroleerd wordt door het parlement.

Zodra het proces op gang komt, krijgt het een eigen dynamiek, want het is onze natuurlijke weg voorwaarts.

De kiezer moet niet alleen over benoeming van bewindspersonen, maar ook over beleidsvraagstukken kunnen beslissen. Dat kan door het houden van rechtsgeldige referenda.

Wilt u oorlog tegen Iran, wilt u sancties tegen Rusland, wilt u verplichte vaccinaties, wilt u adoptie van kinderen door homo-stellen, wilt u dat de juf uw dochter van 10 uitlegt wat vingeren is, wilt u verlof voor recidiverende zedendelinquenten, wilt u een verplichte zorgverzekering met 327 euro boete als u er geen heeft, wilt u massa-immigratie naar Nederland, wilt u kunstmatig lage maximumsnelheden waardoor hollanders via snelheidsboetes van hun inkomen beroofd worden, wilt u ongekozen en corrupte burgemeesters, wilt u een wethouder met 15  portefeuilles,  wilt u  dat de gemeente bepaalt of u een boom in uw tuin mag omhakken, dat de provincie bepaalt of er iemand in uw tuinhuisje mag slapen, dat uw auto apk wordt afgekeurd omdat de gordel op de achterbank versleten is, dat dit alles wordt nageleefd door dure ambtenaren die door u betaald worden, etc.

Als u dat allemaal wilt, zult u dit niet honderd jaar houden, maar dan zult u 10x zo veel daarvan krijgen, want macht vermeerdert zich.

Centralisatie brengt vanuit zijn eigen aard meer centralisatie van de macht met zich mee, zoals u in de documentaire van James Corbett heeft kunnen zien. Hoe meer macht er in het centrum is vergaard, hoe sneller de centralisering zelf verloopt.

Alle samenlevingen zullen dan worden onderworpen en de aarde zal dan worden bestuurd als een machine. Het voorbeeld van deze Orwelliaanse nachtmerrie wordt momenteel al uitgewerkt in China, in de vorm van het systeem van ‘sociaal krediet’.

De mentale en monetaire impulsen voor de Nieuwe Wereldorde komen vanuit de financiële wereld.

De ‘geheime politiek’ die de financiële wereld aanstuurt mag onthuld worden in de mate waarin Nederlanders dat kunnen en willen verwerken.

De Nederlandse machtselite is een onderdeel van de Brits-Amerikaanse machtselite en overlapt met soortgelijke en andere netwerken in België, Frankrijk, Duitsland, Italië en andere landen.

Ik heb u de afgelopen drie jaar laten zien, waar u dit netwerk kunt vinden en hoe u het kunt opdoeken. Als u ogen heeft – en intuïtie – heeft u het gezien.

Dat is een van de tientallen redenen, waarom de oorlogsplannen voor 2018 zijn uitgesteld naar 2022.

Want als er oorlog zou uitbreken, zou dat leiden tot een opstand in Nederland en dan zou u precies weten waar u degenen kunt vinden, die de nieuwe slachtpartij hebben ontketend.

Ik heb met tientallen onthullingen op drie verschillende websites mijn deel bijgedragen aan de ontmaskering van de groepering die Nederland sinds het einde van de 19e eeuw in zijn macht heeft.

Het heeft mij mijn huwelijk gekost, mijn geld en het heeft mijn leven geruïneerd. En ik ben blootgesteld geweest aan bizarre straling, waarvan ik niet wist dat die bestond.

Niemand in Nederland heeft mij geholpen – op één persoon na die het nota bene zelf moeilijk had – en ik heb vrede met wat ik gedaan heb. Ik heb gehandeld uit morele impulsen en hoef geen bevestiging van buitenaf.

Maar ik ga niet nog meer onthullen, want mijn dochter wordt nog steeds bedreigd en dat kan u niets schelen.

Media Monitor Rusland – 2

Op de valreep vandaag een media monitor als blijk van dankbaarheid en waardering  voor de nieuwe donatie die wij deze week hebben mogen ontvangen.

Deze monitor is voor onze rekening en wordt niet vanuit de donaties bekostigd.

De webmail-portal mail.ru toont een fotoserie van Nikolaas de Tweede en zijn gezin op haar site. Aanleiding was de geboortedag van Nikolaas Romanov op 8 mei 1868.

Nikolaas Romanov

Het commentaar van mail.ru bij foto 1 van 12 luidt: ‘Op 8 mei 1868 werd Nikolaas Romanov geboren in Tsarskoje Selo. Hij was de laatste Russische tsaar en een van de meest opmerkelijke figuren van de vaderlandse geschiedenis. De discussie over zijn persoon duurt tot op de dag  van vandaag voort.’

Foto 2/12 toont grootvorst Nikolaas Aleksandrovitsj op 3-jarige leeftijd, foto 3/12 op vijfjarige leeftijd en foto 4/12 begin dertig.

Foto 2/12

Foto 5/12 toont hem met zijn vrouw, tsarina Aleksandra Fjodorovna,  foto 6/12 tijdens de jacht, foto 7/12 met zijn neef George de Vijfde, koning van het Verenigd Koninkrijk, met wie hij een uiterlijke gelijkenis vertoonde.

Foto 7/12

Foto 9/12 toont Nikolaas de Tweede op 20 juli 1914 op het balkon van het Winterpaleis, waar hij met tegenzin de oorlogsverklaring aan Duitsland aflegde. Deze foto staat in sterk contrast staat tot foto 11/12, de mooiste foto van de serie, waarop Nikolaas Romanov te zien is met zijn gezin.

Foto 11/12

Deze foto is gemaakt in 1913 en toont de tsaar zittend naast zijn echtgenote en omringd door zijn vier prachtige dochters Tatiana, Maria, Olga en Anastasia, en door zijn aan hemofilie lijdende zoon Aleksej.

Hieronder een foto waar de namen van de kinderen bij staan, die geen deel uitmaakt van de serie op mail.ru.

Onder de link naar de fotoserie staat een link naar een artikel over het voorstel van Jevgeni Gerasimov, lid van de gemeenteraad van Moskou en hoofd van de Commissie voor Cultuur en Communicatie, om het standbeeld voor Nikolaas de Tweede niet in Moskou, maar in Sint Petersburg neer te zetten.

Hij reageert daarmee op een eerder voorstel van Ivan Soecharjov, eerste vice-voorzitter van de Commissie voor Maatschappelijke en Religieuze organisaties, om een gedenkteken voor Nikolaas de Tweede te plaatsen in een van de straten van Moskou.

Gerasimov meent namelijk dat de historische symboliek beter tot zijn recht komt in Sint Petersburg, omdat de laatste tsaar immers een innige band had met die stad en zich daar tussen 1732 en 1917 de officiële residentie van de Russische tsaren, het Winterpaleis, bevond.

Toetreding Oekraïne slecht idee – 1

Nederland heeft in maart 2014 in een EU-associatieverdrag met Oekraïne ondertekend. Zo’n verdrag vormt de eerste stap naar toetreding van een land tot de Unie.

Toetreding van de Oekraïne tot de EU is echter een zeer slecht idee.

Oekraïne is namelijk een multi-nationaal en multi-etnisch land dat sinds het ontstaan van het idee van de onafhankelijkheid – overigens relatief recent – altijd een dubbele oriëntatie heeft gehad. De kozakkenhoofdman Bogdan Chmelnitzky, die in 1648 na een opstand tegen de Poolse adel de eerste onafhankelijke kozakkenstaat oprichtte, was in zijn buitenlandse politiek op Rusland gericht, terwijl vijftig jaar later hetman Mazepa de kozakkenstaat bij Zweden wilde laten aansluiten. Dat ging niet door doordat Rusland de oorlog tegen Zweden won in de historische veldslag bij Poltava (1709).

Het land heeft ook twee grote gemeenschappen, die grotendeels samenvallen met de taalgroepen: etnische Oekraïners en etnische Russen. Zolang geen van beide groepen het gevoel heeft benadeeld te worden, zijn die verschillende oriëntaties meer een verrijking dan een reden voor verdeeldheid voor de bevolking van Oekraïne.

Oekraïne is eigenlijk een soort “brugland” of “overgangsgebied” tussen Europa en Rusland. Een dergelijk gebied moet ook als zodanig bestuurd worden: met maximaal respect voor de etnische en taalkundige identiteit van de deelstaten. Oekraïne zou op Zwitserse grondslag georganiseerd moeten worden, waarbij de etnische groeperingen die het land uitmaken, regionaal en lokaal zo veel mogelijk hun eigen zaakjes mogen regelen.

Oekraïense regeringen zouden ongeacht hun ideologische signatuur in hun buitenlandse politiek en in hun handelspolitiek, juist geen keuze voor Oost of West moeten maken, maar goede betrekkingen met zowel Duitsland als Rusland moeten onderhouden. Het moet vooral niet kiezen tussen Oost en West, want dan raakt ten gevolge van die eenzijdige oriëntatie automatisch de ene of de andere gemeenschap in het gedrang.

De problemen zijn begonnen met de toenmalige president Viktor Janoekovitsj. Aanvankelijk probeerde hij de betrekkingen met zowel Rusland als de EU aan te halen. Omdat het post-communistische land echter dringend behoefte had aan buitenlandse investeringen, begon hij onderhandelingen over toetreding tot de EU, in de hoop op financiële en andersoortige steun. Daar zag hij echter mede door Russische druk vanaf.

Vervolgens deed Moskou hem een aanbod, dat in talrijke opzichten veel gunstiger was. Janoekovitsch nam dat aanbod, dat veel meer perspectieven bood voor de ontwikkeling van Oekraïne, wél aan.

Vervolgens brak er een opstand uit, moest Janoekovitsj vluchten en geraakte de pro-westerse oligarch Porosjenko aan de macht, die het associatieverdrag met de EU alsnog ondertekende.

Porosjenko maakte daarmee dezelfde fout als Janoekovitsj, maar dan naar de andere kant. Bovendien toonde hij geen enkel respect voor het Russische deel van de Oekraïense natie.

Sterker nog, de dag na het steunbezoek van EU-functionarissen Verhofstad en Van Baalen, nam het parlement een wet aan die het recht op het gebruik van de Russische taal drastisch inperkte.

Het signaal aan Oost-Oekraïne was duidelijk: onder Prosjenko zou Oekraïne zich aansluiten bij het Westen en de Russen zouden tweederangsburgers worden.

Russisch revisionisme

Revisionisme heeft in de Westerse wereld helaas een pejoratieve betekenis gekregen. Oorspronkelijk betekent reviseren immers “herzien”, het aanpassen van een bestaande visie op de geschiedenis.

Revisie is dus absoluut noodzakelijk voor een gezond en waarachtig geschiedsbeeld.

Helaas heeft de term betrekking gekregen op marginale historici die de omvang van de misdaden van het nationaal-socialisme bagatelliseren. Daardoor is de indruk ontstaan dat je het geschiedbeeld van een periode niet meer mag corrigeren, dus dat het beeld van het verleden moet worden vastgelegd en vastgebeiteld.

Doe je dat wel, dan wordt je in een verdachte reuk gezet.

In het Westen heeft na de oorlog de Holocaust de plaats ingenomen van centrale misdaad in de menselijke geschiedenis. Het is een soort negatieve religie geworden. Het absolute tegendeel van waar wij in geloven. Het tegendeel van wat wij goed achten.

Elders in de wereld ligt dat vaak anders. In Japan herinnert men zich de nucleaire vernietiging van Hiroshima en Nagasaki en niet te vergeten het bombardement van Tokio. In China herinnert men zich de slachting van Nanking (1937), de Hopi Indianen herinneren zich dat Noord-Amerika voor de komst en uitbreiding van de Amerikaanse civilisatie een Indianenbevolking bezat van volgens sommige schattingen 50 miljoen zielen.

De fixatie op de Holocaust is natuurlijk zinloos, tenzij men er lessen van leert. En bij het leren van lessen heb je verschillende mensen, groeperingen, instituten en geldstromen. En motieven.

Daarom moet je de vaststelling van de historische waarheid overlaten aan de krachten van de vrije markt. Aan de vrije concurrentie van ideeën. Dan komen de beste ideeën bovendrijven. Elk verbod leidt tot een verlies van vrij onderzoek en hoewel dat op korte termijn kan worden ingezet ter bescherming van de vrijheid, zijn het uiteindelijk niet de krachten van de vrijheid die winnen bij een officiële versie van een gebeurtenis. Een officiële versie moet namelijk in de praktijk gehandhaafd worden. Dat gebeurt door vervolging van diegenen die daarvan afwijken.

Natuurlijk is er door de nationaal-socialisten een massamoord van Oudtestamentische afmetingen op de Joden gepleegd. Mijn moeder zag de joden als kind afgevoerd worden en wist dat ze niet meer terug zouden keren. Er is voldoende onderzoek naar gedaan. Er zijn zonder enige twijfel miljoenen joden vermoord. Of het er 6 of 8 of 4 zijn, is het strijdterrein van historici. Over de omvang van de massamoord valt te twisten, maar niet over het feit van de moord, en over de voorafgaande processen van isolatie en deportatie. Dat hebben onze ouders en grootouders met hun eigen ogen gezien en is in een vele honderden boeken gedocumenteerd.

De bekendste Holocaust-ontkenner in het Westen is David Irving. Irving ontkende aanvankelijk de gehele Holocaust, maar krabbelde later terug tot 2 miljoen, hoewel hij erbij bleef dat Hitler er niet van wist.

Rusland heeft zelf ook een reeks Irvings, maar het onderwerp van hun negationisme is anders. Zij ontkennen niet de misdaden van Hitler, maar die van Stalin. En het verschil is, dat men in het huidige Rusland ongestraft de meest extreme vormen van genocide-ontkenning kan bedrijven zonder dat zulks tot noemenswaardig ongemak leidt.

Zo schrijft Ekaterina Blinova op de website van sputniknews.com op 19 oktober 2015 dat de massamoord op de Oekraïense burgerbevolking in 1932-1933, die getalsmatig de judeocide evenaart, zo niet overtreft, nooit heeft plaatsgevonden.

De Holodomor – de officële term voor de hongersnood in de Oekraïne – is volgens deze gewetenloze leugenares een verzinsel van de “Westerse propaganda-machine”. Ik vraag me af wat ze van Alexander Solzjenitsyn vindt, die de slachtoffers van het sovjet-communisme op 62 miljoen had berekend.

"Westerse propaganda"
“Westerse propaganda”

Deze cynische leugenares maakt de “fout” om kritiek op het communisme te verwarren met kritiek op Rusland. De Duitsers hebben al lang geleerd dat kritiek op nazisme niet gelijk staat aan kritiek op Duitsland,zoals het vóór Hitler was, maar Blinova heeft niets begrepen.

Meer "westerse propaganda"
Meer “westerse propaganda”

Op 11 september 1932 schreef Iosif Stalin aan zijn medewerker Kaganovitsj: “De situatie in de Oekraïne is erg slecht. Als we nu geen stappen ondernemen, kunnen we de Oekraïne verliezen.” Vervolgens smeedde hij met zijn medewerkers een plan om de bevolking van de Oekraïne te decimeren door al het voedsel in beslag te nemen en op bewaakte plaatsen te bewaren, dan wel te exporteren. Oekraïne werd hermetisch afgesloten en andere maatregelen werden getroffen om te voorkomen dat de bevolking aan de geplande hongersnood kon ontsnappen. Op deze wijze werden in één winter naar schatting 7 tot 9 miljoen Oekraïense burgers uitgeroeid.

Nog meer "westerse propaganda"
Nog meer “westerse propaganda”

Kijkt u zelf naar dit fragment uit de “westerse propaganda”-documentaire Soviet Story. Excuses voor het ontbreken van ondertiteling. De mevrouw met de gele sjaal vertelt hoe de grond bewoog omdat uitgehongerde Oekraïeners gelijk met de reeds overledenen begraven werden, zodat de NKVD-ers niet terug hoefde te komen. De mijnheer daarvoor vertelt hoe niet alleen het graan, maar ook al het ingemaakte voedsel werd geconfiskeerd.

Afgezien van haar onverschilligheid tegenover het lot van de Oekraïeners, ziet Blinova op onverklaarbare wijze over het hoofd dat Stalin, die zelf overigens geen Rus was, ook miljoenen, ja zelfs tientallen miljoenen etnische Russen heeft afgeslacht.

Kennelijk identificeert zij zich meer met de Leider van het volk, dan met het volk zelf. Kennelijk dienden de Russen Stalin en niet andersom. Of, nóg perverser, omdát Stalin volgens de communistische leer het volk diende, mag hij het volk ongestraft decimeren. Zo goed heeft hij het namelijk met ons voor.

Het Russische Rijk had in 1907 in het totaal 157 miljoen inwoners. De Verenigde Staten van Amerika 87 miljoen. Anno 2015 hebben de VS 320 miljoen inwoners, tegenover Rusland 144 miljoen.

Dus nog een keer:

1907: Rusland 157 miljoen – VS 87 miljoen
2015: Rusland 144 miljoen – VS 320 miljoen

De bevolking van de VS is dus in ruim honderd jaar bijna verviervoudigd, terwijl die van Rusland is afgenomen.

Dat enorme verschil kan slechts zeer gedeeltelijk worden verklaard uit de slachtoffers die de Sovjet-Unie in beide wereldoorlogen geleden heeft. Bij een enigzins normaal sociaal-economisch systeem zou de bevolking van Rusland zich na de Eerste Wereldoorlog hersteld en verdubbeld moeten hebben, maar dat werd verhinderd door de Russische Burgeroorlog, de Boerenopstanden (samen circa 14 miljoen), de collectivisatie en de dekoelakisatie (samen goed voor 5-6 miljoen slachtoffers), de Holodomor (7 tot 9 miljoen slachtoffers) en talrijke andere grote en kleine communistische democides. Zelfs een aanzienlijk deel van de 27 miljoen slachtoffers aan sovjet-zijde tijdens de Tweede Wereldoorlog kan op het conto van Stalin geschreven worden.

Met een ook maar enigzins normaal systeem zou ondanks al die ellende de bevolking van de Sovjet-Unie zich na 1945 tenminste verdubbeld, zo niet verdriedubbeld moeten hebben en zouden er nu minstens zo veel Russen zijn, als Amerikanen.

Het is tragisch dat een Russische nieuwssite als Sputniknews.com, die in menig opzicht voortreffelijk werk levert, meedoet aan dit soort goedpraterij van een van de grootste massamoordenaars aller tijden.