Alle berichten van admin

Media Monitor 8

Vremja (= tijd), het journaal van de grootste Russische televisiezender, Pervyi Kanal (Channel One), besteedt in het bulletin van 21 uur van 12 augustus 2019 aandacht aan de dood van de Amerikaanse miljardair Jeffrey Epstein. Die zou zijn omgekomen door ophanging in een gevangenis in New York, in afwachting van zijn herberechting voor tientallen gevallen van pedofilie en mensenhandel.

https://www.1tv.ru/news/issue/2019-08-12/21:00#11

Vremja noemt Epstein ‘de man die te veel wist’, gezien alle grote namen in zijn adresboekje, – je zou bijna zeggen, zijn ‘Rolodex’ – en noemt zijn vermeende zelfmoord ‘raadselachtig’.

Het journaal karakteriseert de dood van Epstein als de ‘dramatische finale’ van het leven van de ‘bescheiden wiskundeleraar’ die zich opgewerkt had tot ‘wolf van Wallstreet’. Vremja toont fragmenten van interviews met Michelle Licata, Virginia Roberts en Courtney Wild, slachtoffers, die verklaarden dat zij als meisjes van 14-15 jaar oud door Epstein en zijn high society gasten waren misbruikt.

Vremja bericht verder dat Epstein, in ruil voor strafvermindering, bereid zou zijn geweest om een verklaring af te leggen over ‘zeer invloedrijke lieden’. Het journaal interviewt een journaliste van de Miami Herald, de mainstream krant die na de onafhankelijke internet-publicist Mike Cernovic de belangrijkste rol heeft gespeeld in de berichtgeving die heeft geleid tot de herberechting van Epstein.

Vremja laat de conservatieve Afro-Amerikaanse komiek Terrence K. Williams aan het woord die, ere wie ere toekomt, een maand geleden had voorspeld dat Epstein zou worden verzelfmoord. Williams stelt je je onmogelijk kunt ophangen, als je onder suicide watch (zelfmoordpreventie) staat. “Je kunt jezelf toch niet met een servetje ophangen?”, vraagt Williams zich af.

Vremja meldt verder dat er geen video-opnames van de zelfmoord zijn, omdat de camera’s niet gefunctioneerd zouden hebben, dat Epstein ondanks zijn eerdere zelfmoordpoging twee weken geleden, alleen en zonder celmaat in een cel geplaatst was en dat er, officieel wegens personeelsgebrek, geen adequaat toezicht op hem was gehouden.

De correspondent van Vremja laat vervolgens in New York een discrete club zien, waar Epstein ook gasten ontving, en vertelt dat Epstein ook in Florida, alsmede aan boord van zijn privé-vliegtuig, passend bijgenaamd ‘Lolita-express’, gastvrij allerlei gasten onthaalde.

Vremja noemt bij naam celebrities als Woody Allen, Prince Andrew, Tony Blair en Bill Clinton, die tenminste 26 keer op de Lolita-express meegevlogen heeft.

Kortom, u ziet bij Vremja alles wat u op het NOS-journaal niet te zien krijgt.


De afscheidsrede van May

Als we de resignation speech Theresa May bekijken, zien we oprechte emotie bij het uitspreken van een tekst die in alle opzichten precies het tegendeel van de waarheid is.

Bijna de gehele toespraak is een leugen. May speelt haar rol tot aan het einde.

De tekst komt niet voor uit innerlijke leugenachtigheid, – zoals bij linkse politici het geval is, die oprechte emoties koppelen aan leugenachtige ideeën -, maar uit haar ambitie om de tweede vrouwelijke premier van Groot-Brittannië te worden en haar bereidheid om haar ziel en zaligheid voor dat ambt te offeren.

“Ever since I first stepped through the door behind me as Prime Minister, I have striven to make the United Kingdom a country that works not just for a privileged few, but for everyone.” 

Dat is precies het tegendeel van wat May gedaan heeft: zij heeft haar positie te danken aan haar connecties in de City of London. Zij is de belichaming van de Britse klassenmaatschappij.

“And to honour the result of the EU referendum.”

Brexit uitvoeren had zij op dag één kunnen doen, door onmiddellijk uit de Europese Unie te stappen of door artikel 50 aan te spreken en uit de EU te stappen. Het voorbeeld is voorhanden: de vreedzame ontvlechting van Tsjechië en Slowakije op 1 januari 1993. De Tsjechen wilden niet, maar respecteerden de wil van de Slowaken. Beide partijen sloten een reeks bilaterale verdragen en binnen enkele weken was het gedaan. May had, als ze het niet direct, maar gefaseerd had willen doen, haar land binnen drie maanden uit de Europese Unie kunnen halen.

Maar dat heeft zij niet gedaan. Zij is gaan onderhandelen over iets dat al lang beslist was en heeft dat bewust halfslachtig gedaan, omdat ze zelf helemaal niet uit de Europese Unie wilde.

“I feel as certain today as I did three years ago that in a democracy, if you give people a choice you have a duty to implement what they decide. I have done my best to do that.”

Precies het tegendeel heeft zij gedaan.

“I negotiated the terms of our exit and a new relationship with our closest neighbours that protects jobs, our security and our Union. I have done everything I can to convince MPs to back that deal. “

Driewerf onjuist. Ze heeft waardeloze deals gesloten. Ze heeft MP’s het gevoel gegeven dat ze zelf niet in de deal geloofde, waardoor die niet met haar mee wilden werken.

“It is, and will always remain, a matter of deep regret to me that I have not been able to deliver Brexit.”

Precies het tegendeel is waar. Ze heeft alles gedaan om de Brexit te saboteren. Ze heeft de Brexit 3 jaar lang succesvol tegengehouden. ‘To deliver Brexit’, moet hier zijn ‘to avoid Brexit’.

“For many years the great humanitarian Sir Nicholas Winton – who saved the lives of hundreds of children by arranging their evacuation from Nazi-occupied Czechoslovakia through the Kindertransport – was my constituent in Maidenhead. At another time of political controversy, a few years before his death, he took me to one side at a local event and gave me a piece of advice. He said, ‘Never forget that compromise is not a dirty word. Life depends on compromise.’ “

Wat heeft Sir Nicholas Winton te maken komt met het verraad aan het Britse volk dat May heeft gepleegd? Waarom stelt May het ondermijnen van de beslissing van van het Britse volk om uit de EU te treden op één lijn met het redden van Joodse kinderen in Tsjecho-Slowakije aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog?

“But the unique privilege of this office is to use this platform to give a voice to the voiceless, to fight the burning injustices that still scar our society.”

Als zij echt om vrouwenrechten geeft, waarom schaft zij dan de Sharia-rechtbanken in islamitische wijken in Groot-Brittannië niet af?

“I will shortly leave the job that it has been the honour of my life to hold – the second female Prime Minister but certainly not the last. I do so with no ill-will, but with enormous and enduring gratitude to have had the opportunity to serve the country I love.”

Zij heeft niet één seconde haar geliefde land gediend. Zij is van begin tot einde een pion geweest van een sinistere imperialistische agenda die vanuit de City of London in de wereld werd uitgerold.

En we mogen God op onze knieën danken, dat haar zwarte missie is mislukt.

Inzet leger en verbod demonstraties

De Franse president Emanuel Macron heeft ervoor gekozen om vandaag het leger in te zetten tegen de Gele Hesjes.

In Parijs zijn alle demonstraties verboden, behalve één in het 4e arrondissement.

Militairen van de antiterreur-eenheid Sentinel, uitgerust met automatische wapens, zijn gepositioneerd op een aantal locaties.

Het lijkt erop dat Macron de aanwezigheid van linkse knokploegen als voorwendsel heeft gebruikt om de strijdkrachten in te zetten om de orde te handhaven.

Ook elders in het land wordt gedemonstreerd, zoals bijvoorbeeld in Nice. Daar werd bleef een dame van 71 gewond achter na een charge van de oproerpolitie.

Het kan nu alle kanten opgaan. Het is mogelijk dat de vlam in de pan slaat. Het is mogelijk dat de opstand weg lijkt te ebben.

Maar dat is hoe dan ook slechts tijdelijk. De onvrede is verspreid over alle lagen van de Franse samenleving en kan slechts worden weggenomen door constitutionele hervormingen.

Het aftreden van Macron is daar uiteraard een voorwaarde voor.

Nu wordt Frankrijk omgevormd tot een politiestaat, compleet met militairen op straat. Puur om een ijdele president in het zadel te houden. Ce n’est pas la peine!

Nederlandse linkse knokploegen bij demonstraties Gele Hesjes

Vorig weekend – week 18 – zijn Nederlandse linkse knokploegen gesignaleerd bij de demonstraties van de Gele Hesjes.

De Nederlandse linksradicalen versterken de Franse ‘Black Blocs’, die grof geweld gebruiken tegen zowel de politie, als de Gele Hesjes.

De linkse knokploegen zijn tot nu toe merkwaardig genoeg door de Franse politie ongemoeid gelaten. Waar de politie bij controles de Gele Hesjes standaard alles afneemt, van gasmaskers tot zonnebril en lunchpakket, duiken de linkse knokploegen midden in de demonstraties op met ijzeren staven en ander primitief wapentuig.

De links-fascisten hebben enkele weken geleden Vincent Lapierre aangevallen.

Daarvoor hadden ze Thibault al te pakken genomen. De politie deed uiteraard niets.

Nu keren de links-fascisten zich echter tegen de politie.

Dit in tegenstelling tot de Gele Hesjes, die tot nu toe in grote lijnen geprobeerd hebben om de de politie-agenten aan hun kant te krijgen. Dat zijn immers burgers van de Franse Republiek die dezelfde grieven hebben als wij, zo redeneren de Gele Hesjes.

Dat verklaart de welhaast bovenmenselijke zelfbeheersing van de Gele Hesjes. De Franse politie heeft 20 demonstranten een oog uit geschoten, eenzelfde aantal hesjes heeft ledematen verloren, er zijn 200 zware gewonden gevallen en inmiddels in totaal 2000 gewonden.

Als u ziet hoe de Franse politie bejaarden vloert, met rubberen kogels op ooghoogte schiet, vrouwen aan hun haar over de grond sleept, een gehandicapte man uit zijn rolstoel trekt, stelselmatig demonstranten insluit en met traangas bestookt, dan begrijpt u dat de Gele Hesjes een enorme zelfbeheersing aan de dag hebben gelegd.

Het had makkelijk kunnen escaleren tot een lynchpartij, maar dat is niet gebeurd.

En nu exporteert Nederland zijn Volkerts naar Parijs..

Citizen journalist Thibault

Vandaag presenteren we u een voorbeeld van ‘citizen journalism’ in de vorm van een reportage van Thibault op Le Média pour Tous van Vincent Lapierre. Thibault maakt zonder enige ervaring als journalist een interessante en amusante momentopname van de prestigieuze ‘Salon International d’Agriculture’, die jaarlijks in Parijs wordt gehouden.

Achtergrond

Thibault is een 23-jarige Franse werknemer die op 12 januari 2019 door Vincent Lapierre uit de menigte werd gepikt tijdens een demonstratie van de Gele Hesjes. Hij bleek goed overdachte opvattingen en observaties te hebben over de toestand waar Frankrijk zich in bevond, hoe die in de loop van de afgelopen 60 jaar was ontstaan en waarvoor de Gele Hesjes demonstreerden en wist dat op welsprekende wijze te formuleren.

Toen het punt ter sprake werd gebracht dat de Gele Hesjes maar ‘sociale parasieten’ zouden zijn, reageerde Thibault met de opmerking dat de échte sociale parasiet president Emanuel Macron was. “Ik word betaald door mijn bazin. Macron wordt betaald door mij [als belastingbetaler]. In zekere zin is hij mijn hoertje.”

De reportage van Vincent kreeg al snel honderdduizenden views en Thibault werd tot zijn verbazing op straat herkend en aangesproken.

De gevestigde media reageerden onmiddellijk, uiteraard met de bedoeling om de populariteit van een potentiële nieuwe ster van de sociale media in de kiem te smoren.

Het programma ‘Le Quotidien avec Yann Barthez’ van TF1 flanste op 13 januari een documentaire in elkaar, waarin Thibault werd neergezet als ‘lid’ van ‘een extremistische organisatie’. Geheel in lijn met de instructies van het Elysée om de Gele Hesjes – nadat de poging om ze als Russische agenten neer te zetten niet was aangeslagen – af te schilderen als ‘homofoob’ en ‘antisemitisch’, oftewel fascistisch.

Als verzachtende omstandigheid ten aanzien van de sympathieke presentator Yann Bartez moet worden opgemerkt dat de onzichtbare media-eigenaren een brunette hadden opgetrommeld om het vuile werk in de uitzending te doen, een journaliste die zich kennelijk graag omhoog wilde werken teneinde geld en roem te verwerven in de wereld van de gevestigde media.

Eerst werd een fragment uit 2013 getoond, waar Thibault meeliep in een demonstratie tegen abortus, althans voor het recht van artsen om te weigeren om zwangerschappen onderbreken, als zij daar om religieuze redenen bezwaar tegen hebben. Daarna toonde het TV-programma het ‘Hart van de Vendée’ – le coeur vendéen – met opschrift ‘Dieu le Roi’ dat Thibault droeg bij de demonstratie van de Gele Hesjes in januari 2019.

Vervolgens – en hier zit de aanwijzing vanuit het Élysée – toonde het programma beelden van Civitas, een conservatieve katholieke organisatie die het Hart van de Vendée draagt, omdat de provincie Vendée tijdens de Franse Revolutie de koning trouw was gebleven (en daarvoor moest betalen met een mini-genocide die meer dan 110.000 slachtoffers heeft gekost).

De Vendée is dus symbool voor het martelaarschap van de slachtoffers van wat men mag noemen de ‘donkere zijde’ van de Franse Revolutie: het centralisme, het atheïsme en de afschaffing van de onafhankelijkheid en taalrechten van de historische Franse regio’s.

Daarop debiteerde het TV-programma 4 leugens:

1 – Het Hart van de Vendée is het exclusieve symbool van Civitas

2 – Civitas is een ‘fundamentalistische’ katholieke organisatie

3 – Thibault is lid van Civitas

4 – Thibault is dus lid van een extremistische groepering.

Deze leugens werden gedistribueerd aan miljoenen Franse burgers die het programma bekeken.

Vincent bood Thibault daarop de gelegenheid om zichzelf te verdedigen tegen deze clusterbom, die de Franse captains of industry die Macron aan de macht geholpen hebben via de regeringsgetrouwe media zojuist vanuit grote hoogten op zijn reputatie hadden afgeworpen.

Hij deed dat met verve en excuseerde zich tegenover ‘de prostituees’ die het als kwetsend hadden ervaren om ‘voor Macron uitgemaakt te worden’.

Hij vertelde dat (1) het Hart van de Vendée een 500 jaar oud symbool is dat staat voor de historische regio van de Vendée en niet geclaimd kan worden door een enkele organisatie, zoals Civitas, (2) er verschil is tussen een conservatieve katholieke organisatie die inderdaad tegen het homo-huwelijk is en het fascisme van Benito Mussolini, (3) hij geen lid was van Civitas en de naam van die organisatie pas door de uitzending van Quotidien had vernomen en (4) de standpunten die hij had en de idealen die hij koesterde duidelijk zijn uitgesproken en geen enkele overeenstemming hebben met de ideologie van het fascisme.

Gelukkig voor Thibault werd zijn repliek meer dan een half miljoen maal bekeken, waardoor de karaktermoord door TF1 mislukte.

Het is trouwens in Frankrijk niet ongevaarlijk om iemand voor fascist uit te maken, want er schuimen zelfverklaarde ‘anti-fascistische’ knokploegen rond die de methodes van de fasci di combattimento gebruiken en iedereen die niet links genoeg is, proberen op te sporen en, naar goed fascistisch gebruik, in elkaar te rammen.

Vincent Lapierre is zelf ook al te pakken genomen door deze ‘Black Blocks’ tijdens een reportage over de Gele Hesjes (vanaf 08:26). Dit terwijl Lapierre – die deels van Venezolaanse afkomst is – nota bene sympathie heeft geüit voor de sociale hervormingen van Hugo Chavez.

Enkele weekenden later werd Lapierre trouwens door de politie uit een reportage over de Gele Hesjes geplukt, gefouilleerd, gearresteerd en 24 uur lang vastgehouden, omdat hij een wettelijk toegestane spray droeg om zich te verdedigen tegen een mogelijke nieuwe aanval op zijn persoon door de linkse Zwarthemden.

Le Salon d’Agriculture

Thibault werd dus door Vincent gevraagd om een reportage voor hem te doen op de Landbouwbeurs in Parijs. De reportage heeft een uitstekende Engelse ondertiteling en kreeg in drie dagen tijd meer dan 100.000 views.

Thibault is in zijn element. Hij probeert eerst grote bedrijven als MacDonald, Danone en Soignon te interviewen, maar die gaan op zoek naar de perswoordvoerder (MacDo en Danone), willen niet gefilmd worden (MacDo), geven alleen interviews als de vragen vooraf schriftelijk worden ingeleverd (Soignon) of helemaal niet.

Een opmerkelijke houding voor bedrijven die zichzelf en hun producten komen presenteren.

Vervolgens interviewt hij een boer uit de Pyreneeën die het runderras Gasconne aanprijst en stuit hij op een beursstand uit Mali met een dame die vertelt dat de Malinezen en de Afrikanen in het algemeen kleine bedrijfjes oprichten die ze willen laten groeien en graag willen leren van de grote Europese, Amerikaanse en Chinese concerns die op de Afrikaanse landbouw- en veeteelt-markt aanwezig zijn, maar niet door hen willen worden opgeslokt.

Zo heeft Thibault de hand gereikt aan een Afrikaanse PR-medewerkster voor de Landbouw, die in feite op één lijn zit met de Gele Hesjes, als het gaat om liefde voor de locale economie en verzet tegen de minder goede gevolgen van het globalisme. En een interessant model neerzet voor economische ontwikkeling, waarbij grote bedrijven kleine bedrijven helpen om te groeien, in plaats van hen op te vreten.

Daarna licht een bezoekster de problemen toe van beginnende agrarische ondernemers die moeite hebben om aan landbouwgrond te komen. Dat is vanwege de schaarste aan landbouwgrond. Zelfs succesvolle landbouwbedrijven die willen uitbreiden hebben dat probleem, dus u kunt zich voorstellen hoe dat is voor jonge ondernemers die een agrarisch bedrijf willen beginnen in hun geboortestreek.

Bij de propaganda-stand van de EU weigeren de voorlichters om commentaar te geven op het Europese landbouwbeleid, dat voor sommige Franse producenten funest uitpakt. Sterker nog, ze praten helemaal niet met de pers en zwaaien met een folder met drie in Berlijn gevestigde persvoorlichters, een kans voor open goal die Thibault natuurlijk niet mist.

Vervolgens wijst de boer uit de Pyreneeën erop dat Frankrijk de normen van de EU strikter opvolgt, dan landen als bijvoorbeeld Spanje, die hun vlees daardoor goedkoper op de Franse markt kunnen brengen dan de Franse boeren, die daardoor failliet gaan.

Tenslotte legt een snoepverkoper het perverse proces uit dat er door de EU subsidies aan snoepproducenten in Oost-Europa gegeven worden, die daardoor goedkoper produceren dan de Franse producenten. Gevolg: Franse ondernemers verplaatsen hun productie naar Oost-Europa en die banen verdwijnen met hen uit Frankrijk.

Zo ziet u dat een willekeurige burger van 23 zonder enige journalistieke achtergrond, althans voor zover wij weten, een voortreffelijke impressie aflevert over een cruciaal evenement, met daarin interessante informatie, een subtiel stukje context en direct contact met kleine zelfstandigen uit de Franse samenleving.

Dat bovendien met een gezonde dosis humor, in tegenstelling tot de teneur van de mainstream media tegenover de Gele Hesjes, die maar al te vaak met onzuivere middelen proberen om de beweging in een kwade reuk te zetten, terwijl de overgrote meerderheid van de Fransen de beweging niet alleen steunt, maar ook nog dezelfde grieven en dezelfde eisen heeft.

Kortom, een mooi voorbeeld van citizen journalism!

Nieuwe lente voor Frankrijk?

Week 18 van de volksopstand van de Gele Hesjes biedt de Franse samenleving een vreedzame uitweg uit de crisis die haar al sinds november 2018 in zijn greep houdt.

De Gele Hesjes hebben voor het aanstaand weekend van 16 en 17 maart een extra grote mobilisatie aangekondigd, die samenvalt met het einde van het ‘nationale debat’ dat de regering heeft gehouden over de hervorming van het land. Dat debat wordt door de Gele Hejses gezien als een afleidingsmanoeuvre, omdat president Emanuel Macron niet rechtstreeks met de Gele Hesjes in gesprek gegaan is en hun eisen inhoudelijk niet of nauwelijks aan bod zijn gekomen.

De opening die is ontstaan is te danken aan de vreedzaamheid en vastberadenheid van de meerderheid van de Gele Hesjes die onvermoeid en gesteund door de meerderheid van de Franse bevolking zijn blijven demonstreren voor directe democratie en constitutionele hervormingen.

13.095 rubberen kogels

Zij hebben daarmee een golf van politiegeweld over zich afgeroepen, waardoor de arrogantie van de macht zichtbaar werd. Staatssecretaris van Binnenlandse zaken Laurent Nunez verklaarde op 7 maart dat de Franse politie sinds het begin van de demonstraties 13095 rubberen kogels heeft afgevuurd en er 2200 gewonden zijn gevallen. .

Er zouden meer dan 80 onderzoeken lopen naar excessief politiegeweld, maar het politiegeweld woedt gewoon voort, zoals bijvoorbeeld dit weekend in Quimper, waar een Geel Hesje door de politie met 5 tegen 1 tegen de grond gewerkt werd en vervolgens uitgebreid geschopt en geknuppeld. Dat is te zien op de Twitter-account van David Dufresne, die getoond wordt op RT France. Dus ondanks die lopende onderzoeken zijn de instructies van de politie-agenten niet effectief gewijzigd.

Open brief oogartsen

Op zondag 10 maart publiceerde Le Journal de Dimanche een open brief van 35 oogartsen met het verzoek aan president Emanuel Macron om een moratorium af te kondigen op het gebruik van rubberen kogels, omdat dit wapen ‘dikwijls ongeneeslijke beschadigingen’ aan het oog veroorzaakt. Tenminste 22 Fransen hebben tot nu toe door dit wapen een oog verloren. Dat komt omdat de politie instructies heeft om ermee op hoofdhoogte te mikken. De medische specialisten hadden besloten tot publicatie van hun brief, nadat zij geen reactie van het de president hadden mogen ontvangen.

VN worden wakker

Ook de Verenigde Naties hebben, nadat ze 5 maanden lang opvallend stil waren, een standpunt ingenomen ten aanzien van de gewelddadige repressie van de vreedzame elementen van de beweging. De Hoge Commissaris voor Mensenrechten, mevrouw Michelle Bachelet (Chileense, ondanks haar Frans klinkende naam) riep Frankrijk op 6 maart op om ‘de dialoog te zoeken” met de Gele Hesjes en een ‘diepgaand onderzoek’ in te stellen naar ambtsmisbruik en excessief geweld van de Franse politie tijdens de demonstraties van de Gele Hesjes.

Als gematigd socialiste en voormalig president van Chili (2006-2010 en 2014-2018) weet Bachelet alles van een gewelddadige reactie van een repressief regime tegen een opkomende hervormingsbeweging. Elke Chileen weet nog hoe in Chili de (te) linkse Salvador Allende werd verjaagd door de (te ) rechtse Augusto Pinochet en het land vervolgens in een militaire dictatuur verzeild raakte. Chili heeft nog het geluk gehad dat de militaire dictator Pinochet vrijwillig is teruggetreden, waardoor het land niet uit elkaar is gevallen en het relatief zelfs goed doet in Latijns-Amerika.

Zij blijkt mede door die ervaring goed aan te voelen, wat de vreedzame meerderheid van de Gele Hesjes beweegt: “In Frankrijk protesteren de Gele Hesjes tegen wat zij beschouwen als hun uitsluiting uit het economische leven en van deelname aan publieke aangelegenheden”, aldus de Hoge Commissaris.

Media als afdeling communicatie van de regering

Een tweede fenomeen dat door de vastberadenheid van de Gele Hesjes aan het daglicht is getreden, is de partijdigheid van de media. Terwijl de meerderheid van de Franse bevolking de Gele Hesjes steunde en nog steeds steunt, schilderden en schilderen de verschillende gevestigde media – met name televisiezenders en dagbladen – de beweging af als extremisten van linkse of rechtse snit. Zij laten bijvoorbeeld een groepje plunderaars zien, maar niet Gele Hesjes die winkels beschermden tegen plundering. Zij tonen 15 herrieschoppers op een demonstraties, maar niet de duizenden vreedzame demonstranten.

Meer dan de helft van de Fransen meent dat de media een onjuist beeld hebben gepresenteerd van de demonstraties van de Gele Hesjes.

Op zich is veel van wat de media tonen juist, maar zij liegen door weglating. Zij tonen niet of nauwelijks de beelden van situaties, waarbij de politie de partij is die zonder geldige reden traangas en rubberen kogels tegen de demonstranten inzet. Die gevallen zijn uitgebreid gedocumenteerd op de social media, maar tot nu toe alleen te zien bij de alternatieve media op internet of bij RT France.

Dat geldt helaas ook voor een groot deel van de Nederlandse media. Als nu.nl schrijft dat de Gele Hesjes de politie bekogelden en de politie reageerde met traangas en rubberen kogels, weet u op basis van ervaring dat er een kans van 70% is dat dit bericht is overgenomen van een persbureau en dat u op de social media bewijs kunt vinden dat de demonstranten óf helemaal niets gegooid hebben óf pas zijn gaan gooien nadat de politie het geweld had geïnitieerd.

Het eindresultaat is dat de beeldvorming van de gevestigde media toch wel haaks staat op de realiteit, waarvan u zich kunt vergewissen, als u zelf het juiste bronmateriaal op internet verzamelt. Er is dus naast directe democratie, waarmee het volk kan gaan bijdragen aan het maken van beleid, ook een ‘democratisering’ van de media nodig, waarbij ‘citizen journalists’ er zelf op uit trekken, reportages maken en die op internet publiceren.

De gevestigde media kunnen nog honderd jaar voortbestaan, maar het is belangrijk dat er daarnaast onafhankelijke journalistiek ontstaat. Die twee kunnen parallel naast elkaar bestaan en concurreren om kijkers, lezers en financiering.

Frankrijk geeft Europa hoop

Als deze ontwikkelingen van democratisering van de politiek & media en herstel van soevereiniteit zich doorzetten, is er een kans dat ook de ideologische en geopolitieke tegenstellingen tussen de landen zullen afnemen.

In Frankrijk zal zeker een hervorming van de grondwet plaatsvinden. Goedschiks of kwaadschiks. Dat is nu eenmaal de dynamiek die uit de vastberadenheid van de beweging van de Gele Hesjes valt af te lezen.

Het land is bezig zichzelf op te richten en opnieuw uit te vinden. Het doet dat in zijn worsteling met centripetale en nihilistische krachten als het geleidelijke verlies van soevereiniteit aan de Europese Unie en het verlies van banen aan lage loonlanden. Frankrijk zal al deze tegenslagen overwinnen en weer een voorbeeld voor Europa worden.

Verkliksysteem in Onderwijs-DDR

Een nieuwe misselijkmakende trend doet zijn intrede in het middelbaar onderwijs in Nederland, namelijk het ‘Steward’-systeem.

Zoals lezers van dit blog weten, vormen zowel het lager, als het middelbaar onderwijs in Nederland het exclusieve domein van linkse en extreem-linkse fanatici. Links heeft in de jaren ’70 de meerderheid verworven in het onderwijs en in de decennia daarna – net zoals in de echte DDR – alle niet-linkse meningen, opvattingen en collega’s in de sector uitgeroeid.

Met heeft in de Nederlandse Onderwijs-DDR met zachte middelen gedaan wat Stalin met harde middelen deed in de kampen van de Goelag en de executie-kelders van de Loebljanka: het uitroeien van andere meningen en andersdenkenden.

Doordat dit met succes gedaan is – en het 90% van de ouders niks kan schelen of hun kinderen gehersenspoeld worden of niet – is het onderwijs verworden tot een laboratorium voor social engineering, waarin de linkse onderwijs-taliban proberen om kinderen van niet-linkse, christen-democratische en liberale, ouders om te vormen tot gehersenspoelde linkse burgers (en kiezers uiteraard).

Veel social-engineering projecten worden gemaskeerd als anti-pestmethodes. Deze bieden een gelegenheid om het idee dat de crimineel niet slechter is dan het slachtoffer (omdat de crimineel slachtoffer is van uitbuiting door de onderdrukkende klasse) te verspreiden. Dat gebeurt in de vorm van de Kanjer-training, de Regenboogtraining en nog 59 andere bekende antipest-methodes. Daarin wordt het verschil tussen de pestkop en het slachtoffertje gebagatelliseerd, dan wel ontkend. Terugduwen of terugslaan is even erg als iemand voor zijn bek slaan. Misdrijven worden goedgepraat en zelfverdediging wordt afgeleerd.

Nu is er echter iets nieuws. De laatste versie van de hersenspoeling lijkt rechtstreeks te zijn overgenomen uit de DDR, en wel in de vorm van het institutionaliseren van van het klikken en van verklikkers.

De partijleiding, pardon, het schoolbestuur, benoemt enkele leerlingen tot ‘stewards’. Hun taak is om tijdens de pauzes te patrouilleren door de wandelgangen en in publieke ruimtes. Als zij afval zien liggen op de grond, sommeren zij de dichtst bijzijnde medeleerling om het op te rapen (zelf rapen ze het niet op). In de meeste gevallen is het afval niet neergelegd door de leering die er op dat moment toevallig langs loopt. Als die leerling echter weigert, vraagt de ‘steward’ leerlingen rondom de aangesproken leerling, wat de naam is van de aangesproken leerling die zojuist heeft geweigerd om andermans rommel op te ruimen.

De andere leerlingen zijn verplicht om die naam te geven, waarna de ‘steward’ die op een briefje schrijft dat na de patrouille aan de partijleiding, pardon, aan schoolleiding wordt overhandigd. Die laat het kind nablijven op school (zodat het in het donker alleen naar huis moet terugfietsen, trouwens).

Even schematisch: leerling A dwingt leerling B om afval op te rapen (en in de prullenbak te doen) dat door leerling C is neergegooid.

De persoon die verantwoordelijk is voor de overtreding (C) blijft onbestraft, terwijl de persoon die de overtreding niet begaan heeft (B) de verantwoordelijkheid ervoor op zich moet nemen en het geheel wordt afgedwongen door een soort Volkspolizei (A) die de sociale omgeving van B aanzet, als B dat weigert, om de naam van B te vertellen. Daarna wordt B bestraft met een vrijheidssanctie. Leerlingen D, E en F moeten dus de naam van leerling B verklikken, zodat A hem kan verlinken aan de leiding.

Iedereen die ook maar een beetje gezond verstand heeft en een minimum aan gevoel voor rechtvaardigheid heeft, weet dat dit systeem de leerlingen tegen elkaar uitspeelt, de verantwoordelijkheden verkeerd neerlegt en afbraak doet aan het vertrouwen in elkaar.

Precies, zoals in de DDR en de andere Oost-Europese linkse dictaturen tussen 1948 en 1989. Maar nu in 2018.

Mijn co-auteur Marcel van Hamersveld en ik hebben in 1998 het boekje Messianisme zonder Mededogen. Het communisme, zijn aanhangers en zijn slachtoffers gepubliceerd, waarin wij wilden afrekenen met de schaduw die het communisme in het Westen had achtergelaten, in het geestesleven in het algemeen en in bepaalde maatschappelijke sectoren in het bijzonder.

Wij hebben destijds, als twee van de luttele vrijheidslievende jonge intellectuelen die wat voor hun land over hadden, gedaan wat wij konden. Marcel is zelf nog het onderwijs in gegaan en daar later weggepest. Hij geeft nu in Berlijn rondleidingen in de voormalige Stasi-gevangenis Höhenschönhausen. We hebben wel wat effect gehad met ons boekje, maar in de onderwijssector was het niet voldoende om ook daar de ‘Berlijnse Muur’ te doen vallen.

Het onderwijs kan van niet binnenuit hervormd worden. De sector is te zeer van de werkelijkheid geïsoleerd. Er zijn geen levensbeschouwelijke checks and balances meer. Alles is links, extreem-links. Begrippen als vrijheid, verantwoordelijkheid en billijkheid zijn er uitgeroeid. De sector moet van buitenaf opengebroken worden – gedesovjetiseerd – en de financiering voor linkse Orwelliaanse social engineering projecten moet worden ingetrokken. En uiteraard moet de inspectie afgeschaft worden en de controle weer bij de ouders worden neergelegd. Per slot van rekening zijn het hun kinderen. En zij hebben nooit een contract getekend, waarin zij hun kinderen ter beschikking stelden voor totalitaire maatschappelijke experimenten.

Over macht en vrijheid

Gisteren hebben we het oerwoud aan regels en wetten besproken, waarmee de overheid in Nederland – en in andere Europese landen – het maatschappelijke leven probeert te verstikken.

De overheidsuitgaven nemen sinds eind 19e eeuw schrikbarend toe. Tussen 1870 en 2000 zijn de overheidsuitgaven toegenomen van rond 10% van bet Bruto Binnenlands Product (BBP) naar rond de 50%.

Het BBP is alles dat personen en bedrijven in één jaar tijd produceren. Daar nam de overheid dus in 1870 een tiende van en nu de helft. In een relatief korte periode van de menselijke geschiedenis, namelijk van nog geen anderhalve eeuw, is dus een explosieve groei van de omvang van de overheid te zien.

De mensheid is zo’n 200.000 jaar oud, maar in de afgelopen 150 jaar, dus binnen 0,1% van de geschiedenis van de mens, is de overheid vervijfvoudigd.

Hoe is dat gebeurd?

Dat is in de eerste plaats gebeurd, omdat het mogelijk was. Door de voortschrijdende ontwikkeling van onze beschaving, door de ontwikkeling van de moderne kennis – wetenschap, kunst en religie – heeft de mensheid de middelen verworven om steeds meer macht uit te oefenen over zijn omgeving.

De hele wereld is in de 18e eeuw in kaart gebracht en in de 19e eeuw door staten veroverd. De aarde wordt omspand door staten en er is geen stukje aarde meer over dat ‘van niemand is’, u mag ook zeggen ‘van iedereen is’.

De uitbreiding van de macht van de overheid, zoals die wordt aangegeven door de toename van de overheidsuitgaven, heeft ook te maken met het beginsel dat macht nodig is om meer macht te genereren. Als het bijvoorbeeld gelukt is om in de 19e eeuw Nederland te centraliseren, is er dus een veel groter apparaat beschikbaar om daarmee de resterende, nog niet gecontroleerde sectoren van de samenleving aan het centrale gezag te onderwerpen.

Het is een min of meer doorlopende tendens, waar je bepaalde historische gebeurtenissen uit kunt lichten. In de 20e eeuw vormde de Eerste Wereldoorlog de grote aanzet tot verdere centralisering. Veel maatregelen uit dat conflict zijn nooit ongedaan gemaakt. Zie daarvoor de video’s van The Corbett Report.

Uit dat conflict kwamen bovendien nieuwe, totalitaire ideologieën en regimes voort, zoals communisme, fascisme en nationaal-socialisme. En de aanzet tot een wereldregering in de vorm van de Volkerenbond.

Uit de Eerste Wereldoorlog kwam de Tweede Wereldoorlog voort. En daaruit de Koude Oorlog, de Val van het Communisme en de Wolfowitz-doctrine, die stelt dat de VS geen rivaal meer op de wereld mogen dulden, die even sterk zou kunnen worden als voorheen de Sovjet-Unie (1922-1992).

Maar nu deze ideologieën verslagen lijken te zijn, gaat de expansie van de overheid, die het grondprobleem vormt voor de benarde positie van het individu, min of meer door. De crisis heeft voor een tijdelijke gedeeltelijke daling van de overheidsuitgaven gezorgd, maar het basisprobleem is nog niet opgelost.

Waar zal het eindigen?

Ofwel de groei van de overheidsuitgaven gaat in het zelfde tempo door en zal binnen anderhalve eeuw 100% van het BBP bereiken. Dat kan natuurlijk niet, maar dat is wel de koers, waarop we nu liggen.

Het is niet moeilijk om te zien, waar dat zal eindigen. In verstikking van alle menselijke vrijheid, uitpersing van de menselijke productiviteit. In een planetaire dictatuur. Waarbij de meerderheid van de wereldbevolking als vee zal worden beheerst en bestuurd. En uiteindelijk natuurlijk in opstanden en bloedige repressie.

Traditioneel trekken staten die geconfronteerd worden met overweldigende interne hervormingsbewegingen echter vaak ten strijde.

Daarom is het ook een mogelijkheid dat er een nieuw mondiaal conflict komt, waarin de mensheid wordt uitgedund. Na zo’n conflict, dat makkelijk 1 tot 2 miljard slachtoffers kan kosten, krijgt de mensheid dan een nieuwe kans om een maatschappij in te richten die wèl gebaseerd is op vrijheid.

Eerlijk gezegd staat dat nieuwe mondiale conflict al in de steigers. Het is gepland voor 2022.

Het hoeft natuurlijk niet in dat jaar plaats te vinden, maar het zal zeker komen, als het zo doorgaat.

Daarin zullen de restanten van ‘socialisme’ en ‘kapitalisme’ tegen elkaar worden uitgespeeld en verdwijnen.

Er is een correlatie tussen de groei van de overheid, de invloed van de defensie-industrie op het bestuur en de expansie van monetaire macht door de centrale banken enerzijds, en de huidige conflictopbouw anderzijds.

Dat is, omdat oorlogen een katalysator vormen voor centralisering van de macht, voor onderwerping van de maatschappij aan het zich uitbreidende centrale gezag.

Men kan er een complot in zien – en dergelijke complotten zijn er zeker – maar centralisering ontstaat in laatste instantie doordat burgers vrijwillig afzien van vrijheid.

In vrijheid zijn mensen ‘naar Gods beeld gemaakt’. In slavernij worden zij echter tot dieren. Dat kan niet anders.

Omdat God de geschiedenis uiteindelijk stuurt, zal de mens toch tot zijn Schepper terugkeren en een vrije samenleving stichten.

Maar als de mens de komende jaren blijft afzien van zijn vrijheid en in zijn rol van ‘burger’ toestaat dat de macht zich verder uitbreidt over Europa (EU) en de overige werelddelen (VN) en in zijn eigen land, stad en dorp, dan zal vrijheid komen nadat de mens eerst door oneindig veel leed heen zal schrijden.

Deregularisering van de samenleving

Het schip van de Franse en Nederlandse overheid moet worden afgetuigd, zodat we door de storm van de aanstaande economische crisis kunnen komen.

Op dit moment wordt de dynamiek van het economische, sociale en individuele leven van de Nederlandse en Franse burgers op talrijke punten stukgeregeld. Enkele voorbeelden:

Een psychopathische ambtenaar heeft een regel bedacht, dat café’s in Frankrijk hun afwas niet meer met een theedoek mogen doen. Als de vaat gewassen is, moet zij drogen in een afdruiprek. Er worden natuurlijk onmiddellijk NSB-types gevonden die in hun rol als inspecteur van de overheid die regels gaan uitvoeren. Wordt er de eerste keer een theedoek aangetroffen, dan volgt een waarschuwing. De tweede keer een boete. De derde keer wordt het café vernietigd, door middel van intrekking van de vergunning.

Beste lezers, dit is terreur. Destructieve terreur die het sociale weefsel van de samenleving kapot maakt. De overheid werkt hier niet structurerend, zij werkt hier vernietigend.

In Frankrijk kunnen arme mensen geen auto meer rijden, omdat de milieu-eisen voor de kleine autootjes, waar ze in rond tuffen, zijn verhoogd. Daardoor komt dat segment – autootjes van 500 tot 1000 euro – sinds enkele maanden niet meer door de keuring. Vervolgens werd ook nog de accijns verhoogd en de rest is U bekend.

Dat kwam overigens bovenop inbreuk op het privé-eigendom doordat je verkoop van een stuk grond aan een dorpsgenoot aan een commissie (de ‘Safer’) moet voorleggen die een andere koper kan voorstellen (substitutie) of zelfs de prijs kan veranderen (dat houd je toch niet voor mogelijk). Je mag dus niet je parkeerplek aan je buurman verkopen, zonder tussenkomst van de Franse overheid. Dat kost tijd en daar zijn uiteraard kosten aan verbonden. En daar worden medemensen aangesteld om op kosten van de Franse belastingbetaler te beslissen of het perceeltje aan die persoon voor die prijs verkocht mag worden. Onnodig afpakken van geld en vrijheid van de burger.

Verder mag je in je dorp op het Franse platteland geen tuinafval meer verbranden, ook niet, als je buren er geen last van hebben. Dus moet je op zaterdag in de rij staan bij de milieustraat, in plaats van tijd met je gezin door te brengen. Tenslotte mag je van de ecofascisten het vleermuizennest niet meer van je veranda verwijderen, omdat vledermuizen volgens nieuwe wetgeving ‘niet verstoord’ mogen worden. Uiteraard met een afschuwelijk boete, als je het toch doet en wordt betrapt of verklikt.

In Nederland moet je een vergunning aanvragen voor het plaatsen van een dakkapel aan je eigen huis of het kappen van een boom in je eigen tuin. In veel gemeentes kun je 8 makkelijk maanden wachten op zo’n vergunning.

Als je dak- of thuisloos bent, kun je bij de gemeente een briefadres aanvragen. Als je dat krijgt – en dat is niet zeker – mag de gemeente er een maand over doen om de bevestigingsbrief te sturen. Een maand? In die tijd kan een dakloze die niks te vreten heeft creperen.

Een vriend van mij – de voormalige tolk van de Nederlandse ambassade in Boedapest die nota bene boeken van György Konrád heeft vertaald – kwam berooid terug uit Hongarije om in Nederland een uitkering aan te vragen. Deze man had zijn hele leven hard gewerkt en belasting betaald en had recht op een uitkering. Vervolgens gingen allerlei duurbetaalde ambtenaren in Soest kijken hoeveel hij zou moeten krijgen en redenen bedenken om zijn uitkering te korten. Een medewerker van de gemeente vroeg hem onder andere om te bewijzen dat hij geen auto bezat in Hongarije. Dat soort subtiel sadistische vragen. De uren die deze ambtenaren hebben besteed aan hun ‘onderzoek’, vormen een kostenpost waarvan mijn vriend een jaar lang als een vorst had kunnen leven. Na een paar maanden keerde hij verbitterd terug naar Hongarije, waar hij nu linzen eet.

Ook als ik kijk naar mijn persoonlijke ervaring van de afgelopen 5 jaar, zie ik verschillende voorbeelden van destructieve overheidsinterventie. In 2017 werd mijn zorgverzekering geannuleerd, omdat ik tijdelijk geen adres had. Ik kon mij om juridische redenen niet uitschrijven uit Nederland en door persoonlijke omstandigheden mijn zorgverzekering tijdelijk niet betalen.

Ik ben zelden of nooit ziek en heb dus geen zorgverzekering nodig. Doordat ik toen in Frankrijk woonde, maar in Nederland ingeschreven stond, kwam ik niet in aanmerking voor een uitkering. Ik kreeg toen twee ‘bestuurlijke boetes’ wegens het niet hebben van een zorgverzekering. In 2009 is het verplicht gesteld om een zorgverzekering te hebben. Dat wist ik niet. Je moet dus een zorgverzekering hebben.

Ik kreeg daarom twee boetes van bijna 400 euro per stuk die ik ook niet kon betalen en die daarom werden verhoogd tot 1100,- euro. Daar werd onmiddellijk overheidsgeweld op losgelaten: dreigementen, aanmaningen, boetes, geld afpakken van mijn bankrekening, zodat ik geen benzine meer kon kopen om naar mijn werk te rijden.

Er werd zelfs een deurwaarder naar de persoon gestuurd die voor mij een briefadres voerde. Dat was illegaal. Zijn enige verantwoordelijkheid bestond er namelijk uit dat hij als briefadresverstrekker mijn post moest doorsturen en desgevraagd mijn verblijfadres doorgeven. De deurwaarder stuurde hem een exploot en dreigde – volgende week vrijdag – met politie en officier van justitie langs te komen, de deur forceren en zijn huis leeg te halen.

Ik heb toen een briefje gestuurd dat ik dan aangifte zou doen van diefstal met braak, want de persoon die mijn briefadres voerde, was niet aansprakelijk voor mij. Toen trokken ze hun dreigement in.

Ik heb de boete – en talrijke andere boetes – moeten betalen, zodra ik weer wat geld had, waardoor ik opnieuw in financiële problemen raakte.

Dat is volstrekt immoreel: de overheid die de burgers dwingt om een contract aan te gaan met een particuliere onderneming. Tegen de wil en op straffe van het ruïneren van de desbetreffende persoon. 1100,- boete voor het niet hebben van een ziektekostenverzekering.

Ik ben nu dwangverzekerd en mag mijn verzekeringspakket niet zelf samenstellen of wijzigen. Fysiotherapie – het enige waar ik wel eens gebruik van maak – zit er niet in, bijvoorbeeld, en ik mag niet bijbetalen om het erbij te nemen. De premie mag niet maandelijks worden afgeschreven, maar wordt geïnd door het Centraal Justitieel Incassobureau (!).

De overheid gedraagt zich hier als criminele organisatie. Deze wet moet onmiddellijk worden afgeschaft. Het is eigenlijk bizar dat de Staten-Generaal zo’n wet überhaupt aannemen. Dat toont dat onze gekozen volksvertegenwoordigers corrupt zijn. Waarom zou je de lobby van de zorgverzekeraars anders wetten laten schrijven?

Een tweede voorbeeld is het feit dat ik me in Nederland van oktober 2018 tot en met januari 2019 niet mocht inschrijven op het adres, waar ik tijdelijk verbleef. Het plekje waar ik sliep was namelijk ‘geen woonbestemming’. Dat is opnieuw schandalig. De overheid mag niet via een bestemmingsplan bepalen wat een burger wel of niet mag doen op zijn eigen terrein. Ik sliep boven de garage naast het woonhuis, mocht me niet inschrijven en moest oppassen voor verklikkers. De barmhartige mensen die mij onderdak verleenden, zouden een boete kunnen krijgen, als de overheid erachter kwam. Barmhartigheid wordt in Nederland dus door de overheid afgestraft, door de barmhartige te geselen met boetes en ellende. De Nederlandse overheid straft zijn burgers, als zij een medeburger helpen.

Een derde voorbeeld is even onbetekenend, als illustratief. Om auto te kunnen rijden, moet je ook in Nederland een APK hebben. De eisen van de APK zijn absurd.

In oktober 2017 bleek er bij de APK een miniem scheurtje te zitten in de veiligheidsgordel van de achterbank van mijn geliefde auto. Het is natuurlijk schandalig dat het dragen van een autogordel ooit verplicht is gesteld, want het betreft een keuze voor je eigen veiligheid en het is dus je eigen verantwoordelijkheid en gaat de rest van de wereld niets aan. De garage belde me echter op dat de hele auto niet door de APK kon, omdat de achterbankgordel ietsje was versleten. ‘Ik zou me er niet aan ophangen’, zei de monteur, ‘maar als ik net op dat moment controle krijg, dan kan ik mijn vergunning kwijtraken’. Hij kon een nieuwe veiligheidsgordel bestellen, maar dat kostte 300 euro en duurde 3 weken. Ik kon dat niet betalen, – want ik was net door onbekende mannetjes bij Breda gesandwiched en tegen de vangrail geramd, met 2100 euro niet vergoede schade tot gevolg – en ik had geen tijd, want ik moest aan het einde van de week terug naar mijn werk in Frankrijk. Maar gelukkig was er een oplossing: de achterbank kon eruit gesloopt worden, op dat moment kon dan de APK afgegeven worden, daarna kon de bank er weer ingezet worden en dan was het wel reglementair. 100 euro extra arbeidsloon en dan was het varkentje gewassen.

Maar er was helemaal geen ‘probleem’ en er hoefde dus geen ‘oplossing’ te komen. Dit soort dingen zijn een fantoom, gecreëerd door de overheid. Door overheidsterreur moest de garage een kunstgreep toepassen en werd ik voor 100 euro afgezet, terwijl ik nauwelijks te vreten had en mijn auto nodig had om op mijn werk te komen.

Dit is slechts een handvol willekeurig gekozen voorbeelden, die u kunt aanvullen met talrijke voorbeelden uit uw eigen leven en dat van mensen die u kent. Of u kunt de Telegraaf lezen of een andere krant, waarin dit soort regeldruk eruit gelicht wordt.

Zinloze regels werken chaotiserend op het sociale leven. Ze werken verlammend op de economische bedrijvigheid. Ze zijn vernederend voor burgers die hun tijd, geld en intelligentie moeten aanwenden om op straffe van afgrijselijke boetes aan zinloze regels te voldoen.

Ze werken ook conditionerend. Als u op de A-12 van Driebergen-Zeist naar Maarn rijdt, mag u ofwel 100 ofwel 130 km per uur. Als het 100 is, worden alle drie de rijbanen opengesteld. Als het 130 is, wordt de linker rijbaan met een rood kruis afgesloten – uiteraard met smerige boete, als u die rijbaan toch gebruikt – en blijven twee rijbanen over. Maar dat is niet logisch. Als u harder mag rijden, heeft u meer bewegingsruimte nodig om veilig te rijden. Het zou dus precies andersom moeten zijn. In dit geval werken de zinloze regels zo, dat een groot deel van de burgers bewust of onbewust wordt geconditioneerd om zinloze aanwijzingen fysiek op te volgen. De burger went eraan om zijn kritische vermogens uit te schakelen en in het algemeen absurditeiten te accepteren.

We kunnen iets doen aan de absurde regels, waarmee de overheid het sociale leven in het Westen probeert te ontregelen.

Ten eerste is er de revolutionaire weg: U kunt gewoon weigeren. Als voldoende mensen weigeren, zal de overheid u niet straffen, omdat er dan te veel verzet komt en niet iedereen in de gevangenis gegooid kan worden.

Ten tweede is er de weg van het abrogatief referendum. Dat is het afschaffen per volksstemming van verouderde wetten of regels. Dit instrument kan op nationaal, provinciaal en locaal niveau worden ingezet.

Dat houdt in dat op nationaal niveau de wet op de verplichte zorgverzekering per referendum per direct wordt afgeschaft. Op provinciaal niveau kan per referendum de interventie van de provinciale overheden in de achtertuin van de burgers worden gestopt door die bevoegdheid in te trekken. De APK kan per referendum worden gereduceerd tot wat het eigenlijk is, namelijk een keuring om te garanderen dat het voertuig geen gevaar vormt voor medeweggebruikers.

Op plaatselijk niveau kan per referendum worden ingegrepen op het gebied van woningbouw, dat nu een voedingsbodem biedt voor eentweetjes tussen wethouders en projectontwikkelaars. Bijvoorbeeld doordat de gemeente meer grond vrijmaakt voor woningbouw. Het oogmerk mag niet winst zijn, – want het gaat om gemeenschappelijke grond en de overheid is geen onderneming -, maar het creëeren van woonruimte voor alle burgers. Een idee is om de grond te schenken, beschikbaar te stellen of voor een zacht prijsje te verkopen aan een associatie die er – niet gehinderd door overbodige eisen en reglementen – tegen lage kosten elementaire woningeenheden in realiseert.

De overheid maakt momenteel misbruik van de door haarzelf teweeggebrachte woningnood, door te speculeren met grond en toekomstige huiseigenaren uit te persen, nog voordat het huis ook maar is gebouwd. Mensen die in Almere een eigen huis willen bouwen, moesten deze week ineens bijna het dubbele betalen voor hun grond en haakten af.

Als we uitgaan van de nood van de ander en van minimalistische eisen, kunnen we in plaats van voor honderduizenden euro’s, voor tienduizenden euros een woning neerzetten. Alles is mogelijk, als de bestuurlijk rompslomp wordt weggesnoeid.

Om vrijheid en democratie in Nederland te herstellen, moeten niet alleen zo snel mogelijk referenda ingevoerd worden, maar dient de overheid zelf teruggebracht te worden tot het meest noodzakelijke.

Directe democratie kan alleen vanuit liberaal oogpunt ingevoerd worden. Het doel is om elkaar eten, drinken en onderdak te geven. En daarvoor moet 90% van de regels worden weggekapt. Dan krijgt het individu weer persoonlijke, professionele en financiële ruimte.